Misschien ben ik wel gewoon een Schot, dacht ik toen ik de voordeur achter me dichttrok.

Achter diezelfde voordeur begreep men mij niet altijd. Niet voor de eerste keer. En vermoedelijk ook niet de laatste trouwens. Waarom juist nu toch naar Schotland, was het laatste wat meende te horen.

Ja, Factor 4 tot en met 30, die konden we met een gerust hart thuislaten. Gelukkig maar. En waar zouden we trouwens in vredesnaam zon voor nodig hebben? Naar Schotland ga je om te genieten van twee zaken die het leven zo aangenaam maken. In willekeurige volgorde: whisky en golf.

Diezelfde middag nog rijden we het schilderachtige Musselburgh binnen. Deze stad aan de oostkust mag dan wel bekend zijn om oudste paardenrenbaan van het land, wereldberoemd is Musselburgh natuurlijk om de oudste golfbaan van de wereld, en dus ook die van Schotland, de Musselburgh Links. Hier werd ooit op een vermoedelijk winderige en regenachtige dag in mei 1672 het eerste rondje golf gespeeld.

Ook vandaag regent het als vanzelfsprekend pijpenstelen, daarnaast laat een flinke zeewind zich niet onbetuigd. ‘Of we het mooie weer misschien uit Nederland hadden meengenomen’, wordt ons gevraagd door de imposant besnorde caddymaster, die vermoedelijk zelfs door de meest doorgewinterde Schot niet altijd even goed is te verstaan.

Maar hier komen we voor: 18 holes, een gevecht met de elementen, met elkaar, tegen elkaar. En vooral XXL- genieten, want er is bijna niks mooiers dan dit. Bijna. Maar eerst deze links course maar eens aanvallen. Teetime: 15.00 hours. Dat deze links course geen genade kent, daar komen we al snel achter. En wat voelen we ons klein onder de zilvergrijze bijna duivelse luchten, in de scherpe wind en het ruige landschap.

Waarom een ronde golf trouwens bestaat uit 18 holes, daarover gaan verschillende verhalen, maar het meest aannemelijke komt toch wel van hier. Het bleek telkens weer dat na 18 gespeelde holes de heupfles, die als vanzelfsprekend altijd de baan mee inging, ongeveer leeg was. Tijd om de stoppen dus.

En daar houden we ons aan. Na 18 holes zoeken we doorweekt, maar voldaan, de Dressing room op. Ja, want hier mag je natuurlijk alleen properly dressed het clubhuis betreden. Overigens zijn ook vrouwen er tegenwoordig welkom, maar zullen die het vermoedelijk wel altijd moeten doen met een gefronste wenkbrauw van een van de leden.

We nemen plaats bij de haard, waar we ons kunnen opwarmen bij het vuur dan nooit lijkt te doven. De scorekaart van die dag laten we maar even voor wat het is, als we kijken op de kaart met gedistilleerd. Onze keuze is snel gemaakt. “Two, Glen Talloch, please sir.”

“An excellent choice, gentlemen.”

Nee, ik ben natuurlijk geen echte Schot, maar laat ik dan in ieder geval een halve zijn.

En daar drinken we op. Cheers!