Deze worden naarmate je mentaal en fysiek rijpt kwalitatief complexer. Zo ook het leven. Het wordt langzaam maar zeker minder schurend en stiefelt kabbelend richting het vanille ronde spectrum. Kwalitatief hoogwaardiger. Naarmate de haarfollikels imploderen hóéf je bouquetlist technisch niet alles meer uit die kan te wringen. Voor ‘9 tientjes’ om de wereld sjezen’ is, in mijn geval, veranderd in een wandeling op het strand. Aan zee, in liefst erbarmelijke condities. Op een januari waar de bevroren vonken van afspringen. Windkracht 8 en dan een km of 10 jubelend tijgeren naar een strandtent met fakkelende houtkachel. Deze golven zijn mijn hole in one.
Golden.
Geen incheckbalies, wachtrijen en over(spannen) boekingen om vervolgens 16 uur in een plakkerige tube met hoogtehijgers naar de hitte af te reizen. Ploffend van de inentingen die je nodig hebt om een zweterig regenwoud te ‘overleven’. All inclusive de (Covid) stress van je af te kluiven. Nonchalant een dozijn, bij de prijs inbegrepen, ‘pretcilinders’ met huismerk tarwebubbels aan de rand van het afgevulde zwembad naar binnen te gieten. Of op een, bij nader inzien toch obscuur, marktje in Thailand bij 45 graden + een sidderend met lokaal water ‘gewassen’ salade riche naar binnen vorkt’…
Not anymore…
Zwoeler ademen is het devies. Zuiverende natuur en verdiepende stilte. De bloedstroom die als een 12 cilinder feng shui door de nog rekbare aderen bruist. Ultieme kwaliteit van leven. Dito spijzen en romige dranken die een nieuwe stijl van toekomstbestendig genieten begeleiden.. Zo richt ik mijn leven het liefst in. Zoals William Wallace. Maar dan de Disney variant.
Sinds mijn prille jeugd mijmer ik al over de UK. Wimbledon! Als paprika chips weghakkende ADHD kleuter verslaafd aan series als Blake 7, Dr. Who en iets later het hilarische Keeping Up Appearences… Nu hooked aan alles wat BBC First aired. Angelsaksische kook programma’s? Achterover leunend in onze relaxfauteuils voorzien van Schotse ruit zuigen we deze als verse haggis op. Wat te denken van grootheden als Sean Connery en Billy Connolly. Margaret Tha… Van Ierland tot en met Wales en van Devon tot en met Stirling of het uitmuntende Airdrie, in het fabelachtige Schotland waar ik mijn hart virtueel aan verpand heb. Gaelic sferen dansen continue in mijn clansysteem. Echter.. Ben nog nooit in Stirling geweest.. Of Airdrie.. Pitlochry.. Laat staan Lochness..
De angst van het rechts rijden overheerst nog teveel. “Mind the pedestrians Richard!”.. Natuurlijk is deze naar rechtsgerichte fobie weg te coachen. Dat gáát ook gebeuren.
In the meantime? Halen we Schotland ‘gewoon’ naar Ermelo. Middels een zeer smaakvolle druïden formule. Majestueus van snit maar Braveheart dit niet rumoerig van tafel. Een glas Glen Talloch. Zedig gracieus.
Hop! Zonder dralen. Nederig en niet te opvallend. Maar die knipogend vriendschap met al jouw zintuigen sluit. Voor het leven. Een liefdevolle handshake met de smaakpapillen.
En let op!
Geen ziltige jodium waar mijn angst voor naalden weer opspeelt of een rokerigheid waardoor ik in 1 voorzichtig teugje direct aan mijn zware shag rokende ex-vriendin met diverse complexen denk. Nee, eerder verfijning die om voorrang glijdt. Geen ‘entry leveltje’ maar een blend in bloedvorm. De Gérard Butler onder de gestookte melanges.
Houd je van een stevig rijpe whisky met een tedere toets die verder zalft dan menig malt?
Dan raad ik je aan om boezemvriend van GT’ te worden. You won’t regret.
Zo’n elegant glas pure sereniteit is voor mij dé beloning na een dag gierende excell stress of vierendertig alles verpulverende zoom sessies met aandachttrekkende juvelines ‘op de achtergrond’ welke mijn JBL headphone teistert..
Dan ben ik veel liever smart. Zonder enige devices. Or what so ever. Laagdruppelig maar tóch tartan chique. Flemend warm & zachtjes vlammend.
Glen Talloch. Siuthad..
Welkom in Schotland.
